Szanowni Państwo, poniżej garść rad dotyczących abstraktu konferencyjnego. Bardzo mi zależy na tym, aby abstrakty zostały opracowane dobrze, tak pod względem formy i treści. Na ich podstawie powstanie księga abstraktów.
Abstrakt – wskazówki
Struktura abstraktów
Abstrakty powinny zawierać maksymalną ilość informacji w jak najmniejszej liczbie słów (a ta często ustalana jest odgórnie przez redakcję – często jest to zakres 100–300 słów). Abstrakty informatywne w naukach empirycznych bardzo często dzielą się na sekcje:
Cel badań
Materiały i metody
Rezultaty
Wyniki
Oczywiście tych sekcji może być więcej (implikacje, dyskusja) – wszystko to zależy od specyfiki dyscypliny.
Innymi słowy: oznacza, to że nasz abstrakt powinien odpowiadać na pytania: dlaczego napisaliśmy tekst? jak przeprowadziliśmy badania i analizy? co badaliśmy? jak doszliśmy do wniosków?
W dobrze przygotowanym abstrakcie wszystkie te sekcje powinny zostać zawarte. Trzeba pamiętać, że abstrakt ma przekonać czytelnika, iż warto sięgnąć po nasz tekst. Dlatego warto wskazać implikacje naszych analiz oraz podkreślić novum, jakie wprowadzają do badań w danym obszarze.
Czego unikać
Abstrakt jest zbyt długi – ma być informatywny, a jest opisowy. To błąd!
Abstrakt jest napisany tak, że czytelnik ma wrażenie, iż opisuje nie ten artykuł, do którego się odnosi. Abstrakt ma odzwierciedlać treść artykułu.
Pamiętajmy, że abstrakt to nie wstęp do pracy – nie ma wszystkiego uzasadniać. To oznacza jednak również to, że informacje zawarte w abstrakcie muszą być zawarte również w artykule. Jako recenzent często spotykam teksty, które w abstrakcie mają jasno wyłożony cel pracy, problem badawczy i metodę. Ale w artykule tego nie ma!
W abstrakcie nie wolno używać skrótów, których znaczenie rozwijamy w artykule. Musimy pamiętać, że abstrakt musi funkcjonować jako zamknięta jednostka.
W abstrakcie nie odwołujemy się do pozycji bibliograficznych – nie ma tutaj miejsca na to.
Nie odwołujemy się również do tabel i wykresów, ani innych naszych tekstów.
https://ekulczycki.pl/warsztat_badacza/jak-napisac-dobry-abstrakt/
Abstrakt
Nagłówek W artykule badamy konieczność dostosowania abstraktu artykułu lub innego tekstu naukowego do odbiorcy i sposobu indeksowania treści naukowych przez wyszukiwarki naukowe oraz bazy danych. Stawiamy tezę, że abstrakt nie jest tym samym co streszczenie i musi mieć określony kształt oraz że duże znaczenie na widoczność tekstu w sieci ma stopień użycia terminologii specjalistycznej.
Określenie celu badawczego i tezy
Rozwój komunikacji naukowej i publikowanie w modelu open access sprawia, że autorzy powinni opanować podstawy abstraktologii. Oczekują tego od nich agencje finansujące badania, instytucje naukowe, ośrodki badawcze oraz społeczeństwo. Upowszechnianie i popularyzacja nauki wiążą się z widocznością wyników badań, a także z rozwojem sztuki pisania abstraktów.
Kontekst badań
Badanie zostało oparte na doświadczeniach autorów, obserwacji środowiska naukowego oraz dostępnych tekstach dotyczących żargonu/terminologii naukowej, metod pisania abstraktów i technik ASEO.
Metodologia
Analiza wykazała, że abstrakt tekstu naukowego jest lepiej indeksowany przez bazy i wyszukiwarki naukowe, gdy zawiera kluczowe słowa i frazy, oraz że abstrakt napisany językiem zrozumiałym dla odbiorcy jest czytany chętniej i pomaga upowszechnić tezy zawarte w artykule.
Wnioski
Wynika z tego, że abstrakt powinien być napisany zgodnie z możliwościami i ograniczeniami narzędzi indeksujących teksty naukowe oraz dopasowany do odbiorcy w zależności od jego kompetencji: inaczej napiszemy abstrakt dla ekspertów oceniających granty naukowe, a inaczej gdy ma popularyzować naukę poza środowiskiem akademickim. Terminologia powinna być stosowana z umiarem. W abstrakcie warto powtarzać słowa kluczowe dla samego artykułu, ale bez nadużywania żargonu.
Słowa kluczowe:
abstrakt, abstraktologia, styl naukowy, ASEO Słowa kluczowe
Anna Zatora: Matrioszka i idealna rozdzielczość języka. O trudnej sztuce pisania abstraktów Zagadnienia Rodzajów Literackich, LXIV, z. 1
